Daar zijn we weer

Hi Dave, I added you on our site. All will be in Dutch but you can enjoy the pictures.

Ja, daar zijn we weer.
Zondag een soort rustdag gehouden.
Lekker lang uitgeslapen (nou ja uitslapen, ik geloof dat we rond kwart voor 7 wakker werden). Een lange powerwalk naar beneden, langs wat stukjes “strand” en weer teruggeklommen naar boven.

Er zijn een paar kleine mooie stukjes strand. Eentje waar zelfs een klein resort stond maar dat was helemaal verlaten. We konden zien dat het pas verlaten was want het zag er allemaal nog redelijk goed uit: nieuwe koelkasten, waterfietsen, alles netjes in de verf etc. Heel raar dus.
Wilco heeft ons uitgelegd dat er meerdere “verlaten” hotels, appartementen te vinden zijn. De eigenaren zijn dan overleden en de erfgenamen weten niet zo goed wat ze ermee aan moeten dus blijft het leeg en doet niemand doet er iets mee.

Na een rustig ontbijtje op ons balkonnetje zijn we bij Wilco en Annemarie op de koffie geweest waar we hebben genoten van een heerlijk zelfgebakken stuk cake van dochter Nikki.
En we hebben nog wat vragen kunnen stellen aan Wilco hoe hij hier terecht is gekomen.
In het begin van de middag naar de hoofdstad gereden (Roseau) met de bedoeling de Trafalgar Falls te bezichtigen. Onderweg nog even gestopt voor een hotel wat te koop stond. Vraagprijs 2 miljoen US Dollar. Beetje veel dus…

Helaas was het gisteren een behoorlijk regenachtige dag. Het viel er werkelijk met bakken tegelijk uit en daarna was het weer een half uurtje droog. Maar over het algemeen meer regen dan zonneschijn.
We waren pas rond 4 uur bij het punt vanwaar je naar de waterval kunt lopen. Helaas regende het nog steeds keihard (van die tropische buien) dus hebben we besloten om de waterval maar even te laten voor wat het is en zijn we bij Papillote een verlaatte lunch gaan nuttigen. Lekker buiten op het overdekte terras kijkend naar de regen en de mooie natuur.
Hier hebben we geloof ik de enige foto van de dag gemaakt….

Daarna weer dezelfde kustweg terug naar Picard. Internet café was gesloten dus daar hoefden we niet meer langs. Rond half 8 waren we weer thuis.
Met een lekker glaasje wijn, stukje kaas (wat we nog van Guadeloupe over hadden) en leesboek op het balkon zitten genieten van de stromende regen.

5 maart, koffer pakken, zak met was afgeven bij Hanna (wasserette), even bij de bandenmaker langs om het rechtervoorwiel wat extra lucht te geven, ondertussen bij het plaatselijke reisbureau langs om de rest van de vakantie te regelen…
Yes we hebben de benodigde tickets gekocht:
a.s. woensdag gaan we via Martinique met de boot naar St. Lucia. Dus GEEN stopover op Martinique. Martinique moet een heel mooi eiland zijn maar nog Franser als Guadeloupe wat betreft de gelijkenis met Frankrijk en daar hebben we niet zo heel veel zin in.
Dus we gaan rechtstreeks naar St. Lucia. Op zaterdagochtend varen we weer terug zodat we zaterdagmiddag, zondag, maandag en de hele dinsdag nog op Dominica hebben.
Op woensdagochtend vliegen we dan van Canefield airport (het hele kleine vliegveldje boven Roseau) met LIAT naar Guadeloupe zodat we om 17:00 uur het vliegtuig terug naar Paris Orly kunnen halen.
Na dit geregel even ergens wat gedronken en met Big Papa gesproken. (Die heeft hier een restaurant genaamd Big Papa en nog wat kleinere tentjes. Leek ons een belangrijke local van Portsmouth. Hij sprak ook een beetje Nederlands omdat hij een tijdje op St.Maarten heeft gewerkt.)

En rond 12 uur zijn we dan aan de “echte” dag begonnen: tochtje naar Milton Falls en Estate Nature Trail.
Eerst de Estate Nature Trail gedaan (we dachten dat die uitkwam op een waterval, maar het was dus alleen maar een mooie boswandeling). Hele mooie natuur; het was een mooie dag dus tussen de bomen lekker koel maar zeker niet te koud.
Tussendoor een glaasje gemberwijn gedronken (zoetig, scherp, heel lekker).
En door naar de Milton Falls. Deze wandeling was beetje moeilijker: hiervoor moest je 2 x de rivier oversteken (op van die keien) om dan bij de prachtige waterval te komen.
(zie de fotos, hier zeggen fotos meer dan woorden). We waren de enigen dus konden we met volle teugen genieten van de natuur, de rust en toch ook weer de herrie van de waterval.
Heel indrukwekkend.

Na deze tocht, was ophalen bij Hanna, geld pinnen (je kunt maar 400 EC$ tegelijk pinnen, is ongeveer 130 Euros) en het meeste betaal je hier cash (in restaurants vragen ze vaak 3% extra als je met de creditcard wilt betalen) en even bij de autoboer langs om te regelen dat we a.s. woensdagochtend om 9 uur bij de haven zijn en dat we op zaterdag 10 maart als we weer terug komen opnieuw over een huurauto kunnen beschikken.
Wat we nog niet geregeld hebben is een hotel op St. Lucia, wat een kleine uitdaging gaat worden omdat de wereldkampioenschappen cricket hier nu bezig zijn. We zien wel. Het is mooi weer dus we hoeven alleen maar een hangmatje te vinden.

Ik weet niet wanneer we weer kunnen internetten maar dat zien jullie wel.
Als jullie dit lezen is het rond 10 uur in Europa. Toch ga ik de jarigen voor morgen alvast feliciteren:
Ome Henk proficiat, Rita happy birthday en Tante Bets een dikke knuffel voor je verjaardag.

Morgen staat de kant Calibishie op het programma. Benieuwd wat we weer allemaal tegen gaan komen. We vinden het steeds fijner hier. We weten nog niet precies wat en hoe maar het leven, de mensen, alles bevalt ons dus de rest wordt wel ingevuld.